۴دهه حیات مبارز آمریکاى لاتین

چه گوارا ۱۴ ژوئن سال ۱۹۲۸ میلادى در شهر روزاریو آرژانتین متولد شد. اسم اصلى او ارنستو رافائل دولا سرنا بود. او سنین نوجوانى را در شهر کوردوبا سپرى کرد سپس در دانشگاه بوئنوس آیرس در رشته پزشکى فارغ التحصیل شد.
در سال ۱۹۵۱ میلادى، ارنستو پس از اخذ مدرک پزشکى دست به سفرى در کشورهاى آمریکاى لاتین زد. این سفر که چندین ماه به طول انجامید به دلیل شرایط فقر و فلاکتى که در منطقه حکم فرما بود تأثیر زیادى روى این مبارز گذاشت. ارنستو باوجود داشتن خانواده و زندگى مرفه با مشاهده فقر و فلاکت منطقه آمریکاى لاتین به زندگى راحت و مرفه پشت کرد و خود را وقف تلاش براى تغییر زندگى مردمى که دربند دیکتاتورى بودند، کرد. مردم او را فقط «چه» یا «ال چه» مى نامیدند.
چه گوارا از سنین جوانى، خود را فردى تشنه عدالت نشان داد و با انتخاب راه مبارزه براى نجات محرومان، نام خویش را در تاریخ جاودانه ساخت.
بزودى آوازه مبارزه او در خطه آمریکاى لاتین که دراین برهه تحت سلطه نظام هاى دیکتاتورى بودند، پیچید. او و همرزمانش درست در برهه اى پرچم مبارزه چریکى را بر افراشتند که حکومت هاى میلیتاریستى آمریکاى لاتین به واسطه حمایت ایالات متحده جوى از رعب و وحشت در منطقه حکمفرما ساخته بودند.
سال ۱۹۵۵ میلادى وى در شهر مکزیکو با فیدل کاسترو ملاقات کرد. کاسترو در آن هنگام جنبش ۲۶ ژوئیه یا M26 با الهام از خوزه مارتى را تدارک مى دید.
ارنستو جزو ۸۲ نفرى بود که در سال ۱۹۵۶ میلادى با فیدل کاسترو به کوبا رفتند و فقط ۱۲ نفر آنها موفق به بازگشت شدند. از آن پس آنها جنگ چریکى علیه رژیم دیکتاتورى فولخنسیو باتیستا حکومت دست نشانده آمریکا در کوبا را آغاز کردند. در این نبرد نابرابر از نظر تعداد و تجهیزات سرانجام آنان پیروز شدند. پس از سقوط رژیم دیکتاتورى باتیستا و قبل از ورود کاسترو، چه گوارا و یارانشان به شهر هاوانا، باتیستا فرار کرد و به جمهورى سن دومینگو پناهنده شد.
در ابتداى انقلاب کوبا چه گوارا یکى از مقامات اصلى دولت کوبا بود: سفیر ویژه، رئیس بانک مرکزى، وزیر صنایع. اما چنان که یارانش توصیف کرده اند از آنجا که چه گوارا علاقه اى به پشت میزنشینى و فرمان دادن نداشت در سال ۱۹۶۵ میلادى، با تعدادى داوطلب کوبایى براى اشاعه انقلاب، کوبا را ترک کرد. او ابتدا به کنگو رفت و در آنجا با لوران دزیره کابیلا آشنا شد اما کابیلا چندان اعتماد او را جلب نکرد.
چه گوارا سپس به بولیوى رفت و علیه دیکتاتورى وقت بولیوى دست به یک جنگ چریکى زد. اما در اثر یک توطئه که همرزمان «چه» به سازمان سیا در سال ۱۹۶۷ میلادى نسبت مى دهند توسط نیروهاى ارتش بولیوى اسیر شد و پس از تحمل شکنجه هاى فراوان که حتى گفته مى شود دست چپ او را قطع کردند (زیرا عکس هایى که از جسد او تهیه شده از زاویه اى گرفته شده اند که دست چپ او غیرقابل مشاهده است) در روز ۹ اکتبر سال ۱۹۶۷ میلادى به قتل رسید.